جیمز کامرون، کارگردان سرشناس و خالق آثار ماندگاری چون «آواتار»، «تایتانیک» و «ترمیناتور»، بار دیگر دیدگاه‌های صریح خود را درباره نقش و تأثیر هوش مصنوعی در صنعت سینما مطرح کرده است. او که یکی از اعضای هیئت‌مدیره شرکت Stability AI نیز هست، در گفت‌وگویی مفصل با برنامه CBS Sunday Morning درباره مرز میان فناوری‌های کمکی مثل موشن‌کپچر و فناوری‌های جدید مانند هوش مصنوعی مولد (Generative AI) صحبت کرد و نسبت به آینده بازیگران در عصر هوش مصنوعی هشدار داد.

کامرون توضیح داد که برخلاف تصور برخی افراد، فناوری موشن‌کپچر یا ضبط حرکات در فیلم‌های او هرگز در پی جایگزینی بازیگران نبوده است. او گفت در زمان ساخت اولین قسمت «آواتار» در سال ۲۰۰۹ تمایلی نداشت پشت پرده تکنولوژی موشن‌کپچر را برای مخاطبان آشکار کند، زیرا می‌ترسید این کار از جذابیت اثر بکاهد. اما بعدها این تصمیم را «اشتباه» دانست، زیرا باعث شد بسیاری تصور کنند که او با کمک کامپیوتر، بازیگران را کنار گذاشته است. به گفته کامرون، هدف اصلی موشن‌کپچر «تقویت» بازیگری است، نه حذف آن. او آن را «خالص‌ترین شکل بازیگری» توصیف کرد و گفت این فناوری در واقع لحظه‌ مقدس تعامل میان کارگردان و بازیگر را تقویت می‌کند.

با این حال، او هنگامی که صحبت به هوش مصنوعی مولد رسید، موضعی کاملاً متفاوت اتخاذ کرد. کامرون استفاده از هوش مصنوعی برای تولید بازیگران مصنوعی یا خلق شخصیت‌های کاملاً ساخته‌شده با متن را «هولناک» و «برخلاف ذات هنر» دانست. او تأکید کرد:«من نمی‌خواهم یک کامپیوتر کاری را انجام دهد که من سال‌هاست با بازیگران انجام می‌دهم. من عاشق کار با بازیگران هستم و نمی‌خواهم جای آنها را چیزی مصنوعی بگیرد.»

با وجود این، کامرون مزایای هوش مصنوعی را انکار نکرد و گفت این فناوری می‌تواند هزینه تولید جلوه‌های ویژه را کاهش دهد. به باور او، در شرایطی که هزینه ساخت فیلم‌های علمی‌تخیلی روزبه‌روز بیشتر می‌شود و استودیوها تنها روی «IPهای آشنا» سرمایه‌گذاری می‌کنند، هوش مصنوعی می‌تواند فرایند ساخت فیلم‌های تخیلی را مقرون‌به‌صرفه‌تر کند. کامرون اشاره کرد که اگر «آواتار» امروزه پیشنهاد می‌شد، احتمالاً هرگز ساخته نمی‌شد، زیرا یک IP کاملاً جدید بود.

در پاسخ به نگرانی‌هایی که هوش مصنوعی ممکن است آثار او را تحت‌تأثیر قرار دهد، کامرون گفت این فناوری ممکن است تهدیدی باشد، اما در عین حال هنرمندان را مجبور می‌کند که خلاق‌تر و منحصربه‌فردتر باشند. او معتقد است مدل‌های هوش مصنوعی هرچقدر هم قدرتمند باشند، قادر به خلق «چیزی کاملاً نو» نیستند. این سیستم‌ها بر اساس مجموعه داده‌هایی از تمام آثار گذشته آموزش دیده‌اند و خروجی آن‌ها در نهایت ترکیبی از هنر پیشین بشر است. به همین دلیل، به گفته وی، هوش مصنوعی نمی‌تواند تجربه زیسته یک نویسنده، یا ویژگی‌های خاص یک بازیگر را تکرار کند.

کامرون آینده هنر را شبیه «بازگشت به آکوستیک» توصیف کرد؛ جایی که عملکرد واقعی هنرمند روی صحنه، ارزشمندتر و مقدس‌تر از همیشه خواهد شد. او معتقد است هرچه فناوری‌های مصنوعی بیشتر به هنر نزدیک شوند، اهمیت «اصالت انسانی» نیز افزایش پیدا می‌کند. در نهایت، کامرون در کنار دیگر فیلمسازان مطرح مانند گیره‌مو دل‌تورو، دنیک ویلنوو و سلین سونگ هشدار می‌دهد که هوش مصنوعی نباید جای هنرمندان را بگیرد، هرچند می‌تواند ابزاری کارآمد در بخش‌هایی از تولید باشد.

منبع خبر: deadline