در سال‌های اخیر، هوش مصنوعی به سرعت در تمام جنبه‌های زندگی ما نفوذ کرده است؛ از گوشی‌ها و اپلیکیشن‌ها گرفته تا موتورهای جست‌وجو و حتی سفارش‌گیری در رستوران‌ها. اکنون شاهد مرورگرهای اینترنتی جدیدی هستیم که دستیارهای مبتنی بر هوش مصنوعی را به‌طور پیش‌فرض در خود جای داده‌اند. این تحولات نشان‌دهنده تغییری جدی در نحوه تعامل کاربران با اطلاعات در فضای وب است. اما در کنار این پیشرفت‌ها، نگرانی‌هایی اساسی در مورد حریم خصوصی و امنیت اطلاعات به وجود آمده است. یکی از نگرانی‌های اصلی، میزان دسترسی گسترده‌ای است که این ابزارها برای عملکرد خود طلب می‌کنند. در گذشته اگر اپلیکیشنی ساده مانند چراغ قوه یا ماشین حساب، به مخاطبین یا مکان شما دسترسی می‌خواست، به‌درستی مشکوک می‌شدید. اما امروزه، بسیاری از ابزارهای هوش مصنوعی نیز رفتار مشابهی دارند، ولی زیر پوشش عملکردهای هوشمندانه.

برای مثال، مرورگر Comet متعلق به Perplexity که با موتور جستجوی هوش مصنوعی کار می‌کند، برای ارائه خدماتی مانند خلاصه‌سازی ایمیل‌ها یا رویدادهای تقویم، به دسترسی وسیعی به حساب گوگل کاربر نیاز دارد. این دسترسی شامل توانایی ارسال ایمیل، بارگیری مخاطبین، مشاهده و ویرایش تقویم‌ها و حتی کپی‌برداری از فهرست کارکنان شرکت می‌شود. هرچند Perplexity ادعا می‌کند اطلاعات عمدتاً به‌صورت محلی ذخیره می‌شوند، اما همچنان این سطح از دسترسی، خطراتی را برای حریم خصوصی به همراه دارد. این مشکل محدود به یک سرویس خاص نیست. بسیاری از اپلیکیشن‌های هوش مصنوعی مانند دستیاران صوتی یا ابزارهای ضبط و رونویسی مکالمات، دسترسی به مکالمات، تقویم‌ها، مخاطبین و دیگر اطلاعات حساس را ضروری می‌دانند. حتی شرکت‌هایی مانند متا (Meta) نیز در حال بررسی قابلیت‌هایی هستند که به تصاویر ذخیره‌شده در گوشی دسترسی پیدا کنند؛ تصاویری که حتی هنوز بارگذاری نشده‌اند.

مرِدیت ویتاکر، رئیس Signal، استفاده از این دستیارهای هوشمند را به "گذاشتن مغز در یک شیشه" تشبیه کرده است. او هشدار می‌دهد که برای انجام ساده‌ترین کارها، این ابزارها به اطلاعاتی مثل رمزهای عبور، کارت بانکی، تاریخچه مرورگر، مخاطبین و تقویم نیاز پیدا می‌کنند. این حجم از دسترسی می‌تواند شما را در برابر سوءاستفاده‌های احتمالی آسیب‌پذیر کند. از منظر امنیت و حریم خصوصی، استفاده از هوش مصنوعی با این سطح از دسترسی به اطلاعات شخصی، ریسک بالایی دارد. به‌محض دادن این مجوزها، شما عملاً اختیار بخش بزرگی از داده‌های شخصی‌تان را از دست می‌دهید، آن هم در ازای صرفه‌جویی اندکی در زمان یا راحتی بیشتر. در پایان باید گفت: هر زمان که یک اپلیکیشن یا ابزار هوش مصنوعی درخواست دسترسی گسترده به اطلاعات شخصی شما داشت، همان زنگ خطر معروف چراغ قوه‌های مشکوک را در ذهن داشته باشید. هوشمندانه انتخاب کنید و قبل از دادن هرگونه مجوز، از خود بپرسید که آیا واقعاً ارزشش را دارد؟

منبع خبر: techcrunch