هر دارویی که به صورت خوراکی مصرف می‌شود باید از پوشش داخلی دستگاه گوارش عبور کند. پروتئین‌های ناقل موجود در سلول‌هایی که دستگاه گوارش را پوشانده‌اند به این فرایند کمک می‌کنند؛ اما برای بسیاری از داروها، ناشناخته است که از کدام یک از این ناقل‌ها در دستگاه گوارش استفاده کنند. شناسایی ناقل‌های مورد استفاده توسط داروهای خاص می‌تواند به بهبود درمان بیمار کمک کند، زیرا اگر دو دارو به یک ناقل متکی باشند، می‌توانند با یکدیگر تداخل داشته باشند و نباید با هم تجویز شوند. محققان MIT، بریگهام و بیمارستان زنان و دانشگاه دوک اکنون یک استراتژی چندجانبه برای شناسایی ناقل‌های مورد استفاده توسط داروهای مختلف ایجاد کرده‌اند. رویکرد آنها که از مدل‌های بافتی و الگوریتم‌های یادگیری ماشینی هوش مصنوعی استفاده می‌کند، قبلاً نشان داده است که یک آنتی‌بیوتیک معمولی تجویز شده و یک رقیق‌کننده خون می‌توانند با یکدیگر تداخل داشته باشند. یکی از چالش‌های مدل‌سازی جذب این است که داروها در معرض انتقال‌دهنده‌های مختلف هستند. 

جووانی تراورسو، دانشیار مهندسی مکانیک در MIT می‌گوید: این مطالعه درباره این است که چگونه می‌توانیم تعاملات بین داروها و بدن را مدل‌سازی کنیم که می‌تواند به ما کمک کند داروها را ایمن‌تر و مؤثرتر تولید کنیم و سم و ضررهای ناشی از داروها را برای بدن کاهش دهیم که پیش‌بینی این موارد تاکنون دشوار بوده است.  متخصص گوارش در بیمارستان بریگهام و زنان و نویسنده ارشد این مطالعه کسب اطلاعات بیشتر در مورد این که کدام انتقال دهنده‌ها به داروها در عبور از دستگاه گوارش کمک می‌کنند، می‌تواند به توسعه دهندگان دارو نیز کمک کند تا با افزودن مواد کمکی که تعامل دارو با ناقلین را افزایش می‌دهد، قابلیت جذب داروهای جدید را بهبود بخشند. یونهوا شی و دانیل رکر، فوق دکترای سابق MIT، نویسندگان اصلی این مطالعه هستند که امروز در Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.